Toespraak Theo Droog, voorzitter NFS
uitgesproken tijdens de herdenkingsbijeenkomst op 8 oktober 2006 in de Oud-Katholieke Kerk in Utrecht
Nagedachtenis aan bisschop Ramento,
de bisschop van de arme arbeiders en boeren
Namens de Nederlands - Filippijnse Solidariteitsbeweging condoleer ik de familie van bisschop Ramento, alle leden binnen de Onafhankelijke Kerk (IFI), alle leden binnen de Oud Katholieke Kerk in Nederland, en alle anderen waarmee hij samenwerkte op de weg naar Vrede en Gerechtigheid.
Afgelopen dinsdag (3 oktober 2006) is bisschop Ramento door messteken om het leven gekomen. De autoriteiten willen doen geloven dat het hier gaat om een roofmoord. Echter, wie bisschop Ramento kent, weet beter. Bisschop Ramento stond bekend als de bisschop van de arme arbeiders en arme boeren.
In de afgelopen periode nam de repressie op de Filippijnen explosief toe. Progressieve politici, journalisten, vakbondsleiders, boerenleiders, advocaten, studenten en anderen zijn hun leven niet meer zeker. Honderden mensen hebben hun leven gelaten, omdat zij opkwamen voor de naleving van de mensenrechten en voor een eerlijke verdeling van de rijkdom.
De Filippijnen is een rijk land met grondstoffen zoals koper, hardhout en heeft een vruchtbare bodemgesteldheid. De Filippijnse bevolking profiteert hier niet van. Buitenlandse bedrijven profiteren van de goedkope grondstoffen en van de goedkope arbeidskrachten om hun winsten te maximaliseren. De arbeider verdient te weinig om zijn familie voldoende eten te geven.
Protest en verzet wordt met harde hand onderdrukt. Bisschop Ramento stond aan de kant van het verzet, en was daarmee de bisschop van de arme arbeiders en arme boeren. Hij werd al tijden met de dood bedreigd. Ondanks deze doodsbedreigingen weigerde bisschop Ramento te zwijgen over de misstanden in zijn land.
Bisschop Ramento was een groot verkondiger van de vrede. Zo veroordeelde hij de buitengerechtelijke executies. Zo steunde hij de arbeiders en boeren tijdens de stakingen op de Hacienda Luisita. Zo verkondigde hij dat de weg naar vrede, de weg van de vredesonderhandelingen is. Zo verkondigde hij, dat de oorzaken van de onrechtvaardigheid weggenomen moeten worden, waarvoor hervormingen nodig zijn.
Bisschop Ramento is heen gegaan maar zijn daden zullen nooit vergeten worden. Net zoals de daden van alle andere slachtoffers van de schendingen van de mensenrechten nooit vergeten zullen worden. Graag eindig ik deze nagedachtenis met de woorden van bisschop Ramento in zijn laatste pastorale brief.
Mensen, heb de kracht om deze donkere tijden te weerstaan.
Mensen, put de kracht uit de oorsprong van het geloof om te werken aan een rechtvaardige samenleving.